- Αβινιόν
- (Avignon).Πόλη (88.000 κάτ. τo 1999) της νότιας Γαλλίας, πρωτεύουσα του νομού Βοκλίζ, στην αριστερή όχθη του Ροδανού. Η ιδιαίτερη σημασία που κατέχει στην ιστορία ως έδρα των παπών και η γεωγραφική της θέση την κατέστησαν σημείο συνάντησης των γαλλικών και ιταλικών πολιτιστικών ρευμάτων και ανθηρό εμπορικό κέντρο. Σήμερα η οικονομική της ζωή στηρίζεται στις αρκετά ανεπτυγμένες βιομηχανίες της (υφαντουργικά και χημικά εργοστάσια) και στο εμπόριο τυπικών προϊόντων του γαλλικού νότου (κρασιά, φρούτα, λαχανικά).
Εξορία ή αιχμαλωσία της Α.Αποκαλείται έτσι στην ιστορία της Δυτ. Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η περίοδος κατά την οποία επτά διαδοχικοί πάπες, όλοι Γάλλοι, είχαν την έδρα τους στη Γαλλία, από το 1305-1309 σε διάφορες πόλεις και έπειτα, έως το 1377, στην Α., που έγινε παπική κτήση. Οι επτά πάπες ήταν: Κλήμης E’ (1305-1314), Ιωάννης ΚΒ’ (1316-1334), Βενέδικτος ΙΒ’ (1334-1342), Κλήμης ΣΤ’ (1342-1352), Ινοκέντιος ΣΤ’ (1352-1362), Ουρβανός Ε’ (1362-1370), Γρηγόριος ΙΑ’ (1371-1378). Η απουσία των παπών από τη Ρώμη έβλαψε την ιδέα περί καθολικότητας της εκκλησίας, υπερβολικά υποταγμένης στη Γαλλία, προετοίμασε το Δυτικό Σχίσμα (1378-1414) και, μακροπρόθεσμα, τις εθνικές εκκλησίες και τη Μεταρρύθμιση. Οι πάπες της Α. εφάρμοσαν συγκεντρωτικό σύστημα στη διοίκηση και στα οικονομικά της εκκλησίας, περιορίζοντας στο ελάχιστο την τοπική αυτονομία· προώθησαν την οργάνωση ιεραποστολών, ειδικά στην Κίνα και στην Περσία, και συντηρούσαν πολυτελή αυλή, πράγμα που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις (διάσπαση με τους φραγκισκανούς μοναχούς, ζηλωτές της πενίας, αγγλική ανταρσία του Γουίκλιφ, λοιδορίες του Πετράρχη εναντίον της «φιλαργύρου Βαβυλώνος» κλπ.). Κατά τη διάρκεια της απομάκρυνσης των παπών, η Ρώμη πέφτει σε αναρχία και αθλιότητα, το κράτος της εκκλησίας βαδίζει προς την καταστροφή· σε αυτή την εποχή αναπτύσσεται και η δράση του Κόλα ντι Ριέντσο που εμπνέεται από μεταρρυθμιστικά σχέδια. Έχοντας επίγνωση της ανάγκης να επιστρέψει η Αγία Έδρα στη Ρώμη, ο Ινοκέντιος ΣΤ’ ανέθεσε στον καρδινάλιο Αιγίδιο να προετοιμάσει την επιστροφή και ο διάδοχός του Ουρβανός E’ μπόρεσε να μείνει στη Ρώμη επί τρία έτη (1367-70), οπότε έστεψε τον αυτοκράτορα Κάρολο Δ’ και δέχτηκε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιωάννη E’ Παλαιολόγο, ο οποίος διακήρυξε εκεί πίστη και υπακοή στην καθολική εκκλησία, ζητώντας βοήθεια εναντίον των Τούρκων. Τέλος, ο Γρηγόριος ΙΑ’ επέστρεψε οριστικά στη Ρώμη τον Ιανουάριο του 1377.
Σχολή της Α.Ονομαστή σχολή ζωγραφικής που καλύπτει την περίοδο από το 1330 έως το 1370. Η έδρα της βρισκόταν στην Α. και συμπίπτει χρονολογικά με την εκεί παρουσία των παπών. Κυριότεροι εκπρόσωποί της υπήρξαν οι Σιμόνε Μαρτίνι και Ματέο Τζιοβανέλι, και οι δύο Ιταλοί. Χαρακτηριστικά έργα των ζωγράφων της σχολής βρίσκονται στο παπικό ανάκτορο της πόλης. Πρόκειται για ρεαλιστικά έργα, με φανερή την τάση της απεικόνισης χαρακτηριστικών σκηνών αντλημένων από την Αγία Γραφή ή τους βίους των αγίων. Ένα από τα σημαντικότερα έργα της Σχολής της Α. είναι η Πιετά του Σιμόνε Μαρτίνι.
Η «Πιετά», ένα από τα τελειότερα έργα της σχολής της Αβινιόν, έργο αγνώστου ζωγράφου γύρω στο 1457 (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).
Το ανάκτορο των παπών στη γαλλική πόλη Αβινιόν.
Dictionary of Greek. 2013.